រឿង ហេតុអ្វីសម្លាប់ខ្លួន?

<<ហេតុអ្វីសម្លាប់ខ្លួន???>>
ក្នុងសម័យកាលនេះ ការសម្លាប់ខ្លួនឯងតែងតែកើនជារឿយៗ ហើយមូលហេតុនៃការសម្លាប់ខ្លួនរបស់មនុស្សម្នាក់ គឺផ្សេងៗគ្នា។ ភាគច្រើនអ្នកសម្លាប់ខ្លួនមកពី វិបត្តិស្នេហា ការបែកបាក់មនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់ ចំណែកឯអ្នកខ្លះ មកពី ការបាក់ទឹកចិត្ត សំពាធការងារ គ្រួសារមិនយល់ចិត្ត.........នៅមានច្រើនទៀត តែ Admin រៀបរាប់មិនទាន់អស់ តែអ្នកខ្លះជោគជ័យទាំងអស់ ទាំងការងារនិងស្នេហា តែបែរជាទៅធ្វើ អត្តឃាត ដែលធ្វើអោយគេមិនយល់គ្រប់គ្នា ពេលខ្លះការសម្លាប់ខ្លួនទាំងអស់មិនស្ថិតនៅលើការគិតរបស់ខ្លួនឯង ហើយធ្វើវាដោយខ្លួនឯងនោះទេ តើអ្នកទាំងអស់គ្នាចង់ដឹងថាមកពីអ្វីដែលទេ ? បើសិនជាចង់ដឹង សូមចូលមើលអត្ថបទខាងក្រោម Admin នឹងរៀបរាប់ប្រាប់អ្នកទាំងអស់គ្នាអំពីការសម្លាប់ខ្លួនដ៏អាថ៌កំបាំង របស់នារីម្នាក់ និយាយទៅអង្គុយសរសេរអត្ថបទ បណ្តើរព្រឺសម្បុលបណ្ដើរ តែមិនអីទេ Admin នឹងសរេសរដល់ចប់ កុំភ្លេចចូលមើលផងណា ។
អត្ថបទ
​​​ ធារី គឺជានិស្សិតឆ្នាំទី ២ នៃសាកលវិទ្យាល័យមួយនៅ ក្រុងសៀមរាប ហើយក៏ជា អតីតសិស្សឆ្នើមនិទេ្ទស A កាលនៅរៀននៅវិទ្យាល័យ ព្រៃទទឹង ដែលស្ថិតនៅខេត្តកំពង់ចាម។
( រឺង រឺង ៗ ㆡㆡ សម្លេងជួងបន្លឺឡើង )
អីគេ ! គេវាយជួងហើយធ្វើលំហាត់មិនទាន់បានអីផង ដល់ម៉ោងចូលរៀនបាត់។ (ធារី និយាយ)
បន្ទប់មកនាងក៏រៀបចំសៀវភៅ និង កំព្យូទ័រយួរដៃរបស់នាងចូលទៅក្នុងកាតាប ហើយក៏ដើរសំដៅទៅហាងលក់ភេសជ្ជ:ដែលនៅក្នុងសាកលវិទ្យាល័យរបស់នាងតាមទំលាប់ចាស់របស់នាង ព្រោះជារៀងរាល់ថ្ងៃនាងតែងតែទិញ Hot milk Cafe ហើយវាក៏ជាភេសជ្ជ:ដែលនាងចូលចិត្តជាងគេដែរ។
សួស្ដី! ធារី នេះជាភេសជ្ជ:ដែលឯងចូលចិត្តបងបានរៀបចំវារួចហើយ ព្រោះបងដឹងថាអូនឯងចូលចិត្តវា។ ( សម្ដីរបស់ រចនា ដែលជាម្ចាស់ហាងលក់ភេសជ្ជ: )
ចាស! អគុណបងស្រីដ៏ស្រស់ស្អាត មានតែបងទេដែលយល់ចិត្តខ្ញុំជាងគេ (ធារី និយាយជាមួយសំឡេងដ៏ពិរោះ និង កាយវិការ ដ៏ ក្រមេចក្រមើម របស់នាង)
រចនា : រចនាសើចហើយក៏និយាយ ធំហើយនៅចរិកដូចកូនក្មេងទៀត។
( ភ្លាមៗនោះ ធារី ក៏ទំលាក់ទឹកមុខស្រពោនភ្លាម )
រចនា: រចនាឃើញបែបនោះក៏សួរ តើអូនឯងមានរឿងអីមែន?
ធារី: អត់កើតអីទេបង គ្រាន់តែឮសម្ដីបងអំបាញ់មិញហ្នឹង ខ្ញុំបាននឹកដល់ម៉ាក់ប៉ារបស់ខ្ញុំ ព្រោះពួកគាត់តែងតែនិយាយបែបនេះ។
រចនា: បើនឹកអូនគួរតែទៅលេងពួកគាត់ទៅ។
ធារី: ក៏ចង់ទៅដែល តែជាប់រៀនណាបង។
( ក្រោយពីជជែកគ្នាមួយសន្ទុះ ធារីក៏ដើរទៅថ្នាក់ រៀនរបស់នាងដែលនៅជាន់ទី ៣ )
ហួស ១៥ នាទី ហើយដល់ថ្នាក់មិនដឹងថាអ្នកគ្រូស្ដីអោយ រឺ អត់ទេ រវល់តែនិយាយភ្លេចមើលម៉ោង។
(ដើរបណ្ដើររអ៊ូបណ្ដើរ)
[ ធារី ជាអ្នកនៅខេត្តកំពង់ចាមហើយមិត្តភក្តិចាស់ៗរបស់នាងកាលនៅវិទ្យាល័យ សុទ្ធតែទៅរៀនបន្តនៅឯភ្នំពេញ មានតែនាងទេដែលមករៀននៅសៀមរាប ទើបធ្វើអោយនាងមិនសូវមាន មិត្តភក្ភិជិតស្និទ្ទ ហើយភាគច្រើននាងទៅណាមកណាតែម្នាក់ឯង ]
( ផ្លូវទៅថ្នាក់របស់ធារី គឺឆ្លងកាត់អាងហែងទឹករបស់សាលាដែលជាកន្លែងជួបជុំគ្នារបស់ពួកប្រុសៗ)
<សក់វែង ភ្នែកធំៗ បបូរមាត់តូច រាងស្រឡូន និយាយពីសាច់វិញឡើងស ហើយរៀនពូកែទៀត នេះហើយជានារីអញប្រាថ្នា > <វើយៗ ! របស់អញទេ> < ពួកហែងកុំប្រកែកគ្នា បន្តិចទៀតនាងប្រាកដជាក្លាយជាសង្សារបស់អញហើយ រឿងរៀនអញអាចចាញ់គេ តែរឿងញ៉ែស្រីអញមិនអាចចាញ់ទេ វើយ!>
( នេះជាសម្ដីរបស់ពួកប្រុសៗ ដែលនិយាយគ្នា មាន : ពិសិទ្ធ ឡុង ដារ៉ា មានតែ សីហា ទេដែលមិនមាត់សម្បីតែមួយមាត់ហើយសម្លឹងទៅខាងផ្សេង ព្រោះក្នុងចំណោមក្រុមពួកគេ សីហា គឺសុភាពជាងគេ )
(សំរឹបជើងរបស់ធារីដែលកំពុងតែដើរទៅកាន់ថ្នាក់ ស្រាប់តែឈប់ដោយសារសម្ដីរបស់ ពិសិទ្ធ)
ពិសិទ្ធ: សួស្ដីស្រីស្អាត!។
ធារី: មិននិយាយអ្វីទាំងអស់ គ្រាន់តែសម្លក់មុខ ពិសិទ្ធ រួចបន្តដំណើរទៅមុខទៀត ។
[ ធារី មិនត្រឹមតែរៀនពូកែទេ ហើយសម្រស់វិញក៏
ស្អាតដាច់គេដែល មុខស្រទន់ ស្បែកស សក់វែង
ដៃជើងស្រឡូន រាងខ្ពស់ ភ្នែកធំៗ មាត់ពណ៏ស៊ី
ជម្ពូរ សម្លេងពិរោះទៀតផង ។ មានមនុស្សប្រុសជាច្រើនដែលតាមស្រឡាញ់នាង ដោយសារតែបែបនេះហើយទើបនាង មានភាពអំណួតទៅលើខ្លួនឯង​ ហើយមិនដែលសូវខ្វល់ពីអ្នកដទៃ ]
[ ពន្លឺរស្មីនៃព្រះអាទិត្យរះដូចពណ៌មាស ដែលកំពុងចែងចាំងឡើង ឆ្លុះចូលតាមបង្អួចហើយមានខ្យល់ត្រជាក់បកមកផាយផាត់យ៉ាងរំភើយ ចូលមកក្នុងគេហដ្ឋានដែលមានផ្ទៃខាងក្នុងពណ៍ផ្ទៃមេឃ លាយជាមួយពណ៍ផ្កាឈូកស្រាល ប្រកបទៅដោយការរៀបចំដែលមានរបៀបរៀបរយ ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងថ្លៃថ្នូរ នោះគឺជាផ្ទះរបស់ ធារី នាងក៏ជាមនុស្សស្រីរឹងមាំម្នាក់ផងដែល ដែលអាចមករស់នៅឆ្ងាយពី ឳពុក ម្ដាយ តែម្នាក់ឯងបាន ]
ធារី: ផ្ទៃមេឃពណ៌ខៀវ លាយជាមួយសត្វស្លាបហោះពាសពេញ ជាមួយនឹងខ្យល់អាកាសបរិសុទ្ធ ថ្ងៃនេះអាកាសធាតុអ្វីក៏ល្អមេស ។( ធារីបាននិយាយ )
( អារម្មណ៍កំពុងតែហោះហើរជាមួយនឹងធម្មជាតិស្រាប់តែ..... ទឺតៗ ទឺតៗ សម្លេងម៉ោងរោទ៍ )
ធារី: កំពុងតែចូលអារម្មណ៍ផងមករោទ៍អីនៅពេលនេះ តែថ្ងៃនេះខ្ញុំក្រោកលឿនជាងម៉ោងរោទ៍ អា* ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃអាទិត្យ ខ្ញុំត្រូវហាត់ប្រាណផង (និយាយបណ្ដើរក៏ចូលទៅបន្ទប់ទឹក ហើយរៀបចំខ្លួនយ៉ាងប្រញាប់ប្រញាល់)
[អាវយឺតពណ៍ស ខោខ្លីពណ៍ខ្មៅ ជាមួយនឹងស្បែកជើងប៉ាតាពណ៌ស វាសាកសមជាមួយនឹង ធារី ហើយវាជារបៀបតែងខ្លួនរបស់នាង ពេលទៅរត់ហាត់ប្រាណ]
(អូយជាសម្លេងស្រែករបស់​ ធារី)
ធារី : អួយ! លោកអែងរត់មិនចេះមើលទេអី។ (និយាយទាំងខឹង)
[ធារី បានរត់បុកជាមួយបុរសម្នាក់ដែលមានសក់ពណ៍ប្រផះលាយជាមួយពណ៌ខ្មៅ មិនសូវចេះនិយាយច្រើន គឺសីហា ]
(សីហា បានបន្តការហាត់ប្រាណទៅមុខទៀតដោយមិនខ្វាយខ្វល់ពី ធារី ទាល់តែសោះ)
ធារី: មនុស្សស្អីគ្មានសុជីវធម៍បន្តិចសោះ ថ្ងៃនេះខ្ញុំពិតជាសយមែនទែនដែលបានជួបមនុស្សដូចគល់ឈើបែបនេះ។
ភាគ ២
កន្លងអស់រយះពេល ៤ សប្ដាហ៍ការបញ្ចប់ការសិក្សានៃឆ្នាំទី២ ក៏ចូលមកដល់សាលាក៏បានធ្វើកម្មវិធីអបអរសាទរដល់និស្សិតឆ្នើមប្រចាំសាលាដូចឆ្នាំមុនៗដែរ។ (ហើយការជួបជុំនេះគឺសម្រាប់តែនិសិ្សតឆ្នាំទី២ ប៉ុណ្ណោះ)
ឡុង: ពួកហែងនៅសល់តែ ១ អាទិត្យទៀតទេដល់ ថ្ងៃជូនរង្វន់ដល់សិស្សពូកែ ឆ្នាំទី២ ហើយវើយ!
ដារ៉ា: (ដារ៉ាលាន់មាត់ ) អើ មែនតាស៎។
ពិសិទ្ធ: (គិតមួយសន្ទុះក៏និយាយ )វាជាឱកាសល្អសម្រាប់សុំនារីស្រស់ស្អាត ធារី ធ្វើជាសង្សារហើយ អញមានគម្រោង.....(និយាយមិនទាន់ចប់ផងដារ៉ាក៏និយាយកាត់) កុំដេកស្រមៃទាំងថ្ងៃអីវើយ ជាមួយគ្នានេះដែលឡុងក៏បាននិយាយសួររកសីហា
ឡុង: សីហាយូរមកម្លេះថ្ងៃហ្នឹង?
[ពួកគេទាំង ៤ នាក់នៅបន្ទាប់ជាមួយគ្នា តែសីហាមិនសូវជាបាននៅទេ ព្រោះសីហារវល់នៅឯក្រៅដោយសារតែគ្រួសារគេមិនសូវធូរធារ ទើបសីហាត្រូវសិក្សាផងធ្វើការផងរហូតដល់យប់ជ្រៅទើបត្រលប់មកបន្ទប់វិញ]
(រយះពេលមួយអាទិត្យក៏បានមកដល់)
[កម្មវីធីសាលាជិតចាប់ផ្ដើម និស្សិតឆ្នាំទី២ ទាំងអស់បានមកដល់អស់ហើយនៅតែពិសិទ្ធម្នាក់ទេដែលកំពុងរៀបចំខ្លួនយ៉ានសង្ហារ និង ទិញកាដូរព្រោះគេគិតរួចហើយថានឹងសុំស្រឡាញ់ធារីអោយបាន]
(អា* សម្លេងស្រែករបស់ ធារី ដែលរអិលវិសនឹងដួលតែត្រូវបានសីហាទប់ទាន់)
ធារី: អោយតាជួបលោកឯងពេលណាគឺដឹងតាសយហើយ។
(សីហា ក៏ដើរចេញទាំងមិននិយាយអ្វីទាំងអស់ តែបែរជាគិតក្នុងចិត្តថា ខំជួយគេហើយបែរជាត្រូវគេស្ដីអោយទៀត)
(ពេលវេលានៃការប្រកាសលទ្ធផលនិស្សិតឆ្នើមក៏បានមកដល់)
សម្លេងមេក្រូ ពន្លឺឡើង និស្សិតឆ្នើមនៃឆ្នាំទី២ គឺ ពេជ្រ...ពេជ្រ ធារី
ធារី បានដើរទៅយករង្វន់និងប័ណ្ណសរសើរជាមួយនឹងសម្លេងទះដៃអបអរសាទរ
លោកគ្រូនាយកសាលាក៏បានប្រកាសឈ្មោះនិស្សិតផ្សេងៗទៀតរហូតដល់ឈ្មោះ សីហា
[គ្រប់គ្នាពិតជាភ្ញាក់ផ្អើលដែលសីហា អាចក្លាយជានិស្សិតឆ្នើមដែរ ជាពិសេសគឺ ធារី]
(ធារី ក៏បាននិយាយក្នុងចិត្ត ស្អីគេ សីហា! គ្រូហៅច្រលំឈ្មោះទេដឹង ប្រហែលជាលួចមើលគេនៅពេលប្រឡងហើយទើបបានជាប់ជានិស្សិតឆ្នើម ហ៎)
[កំពុងតែរីករាយនឹងការញុាំអាហារជុំគ្នា ស្រាប់តែលឺសម្លេងក្មេងស្រីម្នាក់ស្រែកអោយជួយ ពីកន្លែងអាងហែលទឹករបស់សាលា ]
ជួយផង! ជួយផង!
ពេលនោះមនុស្សគ្រប់គ្នាក៏សំដៅទៅរកកន្លែងលឺសម្លេងនោះ
សម្លេងមនុស្សលោតទឹក ឮសូរ ព្រោង
គឺ សីហា បាន ជួយសង្រោះក្មេងនោះទាន់ពេលកុំអីនាងស្លាប់បាត់ហើយ
ខ្លួន សីហា ទទឹកជោគ តែបែរជាមើលទៅហាក់មានមន្តសេ្នហ៍ធ្វើអោយ ធារី ចាប់អារម្មណ៍
គេគ្រប់គ្នាសរសើរ សីហា ពេញៗ មាត់
ឯ ធារី វិញក៏ហាក់ដូចជាប្រែការគិតលើ សីហា ផងដែរ ធ្លាប់គិតថា សីហា ជាក្មេងពាល និង ជាមនុស្សមិនល្អ បែរជាយល់ថា សីហា ជាសុភាពបុរស គ្រាន់តែរាងស្ងប់ស្ងាត់បន្តិច
តាមការពិតទៅ សីហា ក៏មានចិត្តលួចស្រឡាញ់ ធារី ដែរប៉ុន្តែគេមិនបង្ហាញអោយនរណាបានដឹង ព្រោះតែគេគិតថាមិនអាចទៅរួច ហើយរូបគេក៏មិនសូវពិនខាងរឿងស្នេហាផង
[កម្មវីធីជិតបញ្ចប់ និស្សិតបានចេញត្រឡប់ទៅផ្ទះបណ្ដើរៗ នៅសល់តែ សីហា អង្គុយសម្ងួតខោអាវនៅឯជ្រុងម្ខាងនៃសាលា]
ធារី ឃើញដូចនោះក៏គិតក្នុងចិត្ត ចង់ទៅសំទោស សីហា ព្រោះខ្លួនបានស្រែកថាអោយគេ
គិតមួយសន្ទុះធំ ទំរាំតែដាច់ចិត្តដើរទៅ ព្រោះថា ធារី​ មិនដែលធ្លាប់សុំទោសនរណាម្ដងឡើយ
(ដើរទៅរៀបនឹងដល់ហើយតែបែរជាត្រូវអាក់ខានដោយសារពិសិទ្ធ)
ពិសិទ្ធ: ធារី ខ្ញុំមានរឿងមួយចង់ប្រាប់ ខ្ញុំស្រឡាញ់​​ ធារី យូរហើយ រាល់ថ្ងៃខ្ញុំដេកក៏នឹក អង្គុយក៏នឹក គិតដល់​ ធារី គ្រាប់ពេល ធ្វើជាសង្សាខ្ញុំបានទេ?
ពិសិទ្ធ និយាយបណ្ដើរលុតជង្គង់បណ្ដើរ ព្រមទាំងហុចការដូរ ជូន ធារី ទៀតផង
សីហា ឃើញបែបនោះក៏ដើរចេញត្រឡប់ទៅបន្ទាប់វិញ
(ចំណែកឯ​ ធារី មិនចាំបាច់គិតច្រើនក៏និយាយបដិសេធទៅកាន់ពិសិទ្ធ )
ធារី: សុំទោស ខ្ញុំមិនបានស្រឡាញ់លោកទេ(និយាយហើយក៏ដើរចេញទាំងអារម្មណ៍មិនល្អ)
(ក្រោយបញ្ចប់ការសិក្សាឆ្នាំទី២ និស្សិតទាំងអស់មានរយ:ពេលសម្រាក៣សប្ដាហ៍)
បង ខ្ញុំបានលួចស្រឡាញ់នារីម្នាក់ តែ....ខ្ញុំគិតថាមិនអាចទៅរួចទេបង ហើយមិត្តរបស់ខ្ញុំក៏ស្រឡាញ់នាងដែរ នេះជាសម្លេងរបស់បុរស សក់ប្រផះ មិនសូវចេះនិយាយស្ដី គឺ សីហា
[អាចនិយាយថាជានិស្ស័យក៏ថាបាន ព្រោះគ្រប់ពេលសីហាពិបាកចិត្ត គឺតែងតែមកនិយាយប្រាប់ រចនាដែលជាម្ចាស់ហាងលក់ភេសជ្ជ: ដោយសីហា មិនបានដឹងថា រចនា ស្គាល់ ធារី នោះទេ]
រចនា ចុះប្អូនបានសារភាពប្រាប់នាងហើយ រឺ នៅ?
សីហា: នៅទេបង
រចនា: មិនទាន់សារភាពផងមិចក៏ដឹងថានាងមិនយល់ព្រម
សីហា: បងស្គាល់ចារឹកខ្ញុំច្បាស់ហើយ រឿងចឹងៗខ្ញុំមិនចេះទេ
រចនា: ឥឡូវចេះ កុំទាន់អាលចុះចាញ់អី ចាំបងជួយធ្វើអោយប្អូន និង គេបានជួបគ្នាតែពីរនាក់
សីហា: តែ....បង.....ខ្ញុំមិនហ៊ាន...ខ្លាច....
រចនា: កុំសាំតាប៉ែច្រើនពេកជឿបងទៅប្អូនជាមនុស្សល្អ គេប្រាកដជាមើលឃើញហើយ
(បន្ទាប់ពីនិយាយគ្នាមួយសន្ទុះមកសីហា ក៏លា រចនា ព្រោះដល់ម៉ោងធ្វើការ)
ទឹកមុខ សីហា ដែលមិនធ្លាប់ញញឹម ក៏ចាប់ផ្ដើមញញឹមទាំងមានក្ដីសង្ឃឹម
(ក៏ដូចជាការគ្រោងទុករបស់ រចនា​ ផែនការរបស់រចនា ក៏បានសម្រេចពួកគេក៏បានជួបគ្នាតែពីរនាក់
អង្គុយញ៉ាំអី ជាមួយ ធារី បានមួយសន្ទុះ សីហា ក៏ដាច់ចិត្តសារភាព)
សីហា: ខ្ញុំ....គឺ..នែ មានរឿងលាក់ក្នុងចិត្តមួយចង់សារភាព គឺ ខ្ញុំចូលចិត្ត .. គឺ អត់ទេ គឺ ខ្ញុំ មិនបានស្អប់ធារី ទេ គឺ ខ្ញុំ អ៎ នែ....
ធារី និយាយ មនុស្សប្រុសអីគ្រាន់តែសារភាពស្នេហ៍បុិនហ្នឹងក៏មិនចេះដែរ មិនបាច់និយាយច្រើនទេ បងរចនា បានប្រាប់ខ្ញុំអស់ហើយ។
សីហា ក៏ លាន់មាត់ បងរចនានេះមិនស្មោះត្រង់ទាល់តែសោះ
ធារី: ធារីនិយាយមិចសារភាពហើយ រឺ ថាស្រឡាញ់ខ្ញុំ ?
(ទឹកមុខសីហាឡើងក្រហម )
ធារីនិយាយបន្ត
ធារី: ខ្វះកន្លែងណាស់ រឺ បានជាណាត់ខ្ញុំមកជួបនៅ Net បែបនេះមិនដែលមើលរឿងភាគស្នេហាទេ រឺ គ្មាននរណាគេធ្វើបែបនេះទេ មិនចេះ រ៉ូមែនទិច អីសោះ។
ឮបែបនេះទឹកមុខសីហាក៏រាងស្រពោន រួចក៏សួរធារី
សីហា: អីចឹងតើអ្នកនាងយល់ព្រមទេ?
ធារី: គ្មានផ្លូវទេ
(សីហា ទំលាក់ទឹកមុខចុះ)
ដោយឃើញបែបនោះធារី ក៏ និយាយ
ធារី: បើលោកមិនទាន់សុំខ្ញុំស្រឡាញ់ផង តើអោយខ្ញុំយល់ព្រមយ៉ាងមិច?មនុស្សអីដូចគល់ឈើបែបនេះ(ធារីនិយាយជាមួយទឹកមុខអៀនបែបមនុស្សស្រី)
បានឮបែបនេះសីហាមិនបង្អង់យូរក៏និយាយ
សីហា: ខ្ញុំបានលួចស្រឡាញ់អ្នកនាងយូរហើយ តើអ្នកនាងយល់ព្រមធ្វើជាម្ចាស់បេះដូងរបស់មនុស្សប្រុសគល់ឈើម្នាក់នេះទេ?
ធារី: ចាស៎ ខ្ញុំយល់ព្រម តែលោកត្រូវសន្យាថា ស្រឡាញ់ខ្ញុំរហូត ហើយត្រូវខំរៀនឮអត់?
សីហា: បាទខ្ញុំយល់ព្រមគ្រាប់លក្ខខណ្ឌរបស់ធារីទាំងអស់
សាសងគ្នាបានមួយសន្ទុះ ផ្ទៃមេឃក៏ប្រែជាងងឹតស្រអាប់ ខ្យល់បក់មកល្វើយៗតែត្រជាក់
សីហា: មេឃភ្លៀងហើយអូន(សីហា និយាយបណ្ដើរក៏ស្ទុះទៅទាញឆ័ត្រយកមកបាំងអោយសង្សារបស់ខ្លួន)
សីហា: តើអូនរងារទេ?
ធារី: មិនរងារទេអោយតែមានបងនៅក្បែររគឺកក់ក្ដៅខ្លាំងណាស់។
[ពួកគេនិយាយបណ្ដើរសាសងគ្នាបណ្ដើរ ភាសាស្នេហាដ៏ផ្អែមល្ហែម ក្រោមពន្លឺព្រះច័ន្ទ លាយជាមួយនឹងតំណក់ទឹកភ្លៀងតិចៗ រាប់ លានតំណក់ មើលទៅពិតជា រ៉ូមែនទិច មែនទែន]
( ហេតុអ្វីសម្លាប់ខ្លួន? តើមានរឿងអាថ៌កំបាំងអ្វីនៅក្នុងសាច់រឿងនេះ មនុស្សគ្រាប់គ្នាសុទ្ធតែចង់រស់អោយបានយូរអង្វែង ចុះហេតុអ្វី​បានជាទៅបញ្ចប់ជិវីតដោយការ ចងក លោតពីលើអគារ .. ?តើអ្នកដឹងទេមានវិញ្ញាណខ្លះនៅក្បែរខ្លួនយើងតែយើងមិនដឹង បើចង់ដឹងថាជិវិតពួកគេនឹងទៅជាយ៉ាងកុំភ្លេចរង់ចាំមើលភាគ ៣ បន្តទៀត)
ភាគ៣
ជិវិតពួកគេសុខសាន្តរហូត រហូតដល់មានថ្ងៃមួយ.......
នារីម្នាក់ដ៏ស្រស់ស្អាត ជាកូនអ្នកមាន ហើយជាសិស្សពូកែបានយកកាំបិតចាក់សម្លាប់ខ្លួនដោយគ្មានមូលហេតុ
ហេតុអ្វីបានជានាងសម្លាប់ខ្លួនឯងទៅវិញទាំងដែលជាកូនអ្នកមាន រូបសម្រស់ក៏ស្អាត រៀនក៏ពូកែទៀត ហេតុអ្វីបានជាគិតអីឆ្គួតៗបែបនេះ គួរអោយស្ដាយខ្លាំងណាស់មិនគួរណាបែបនេះទេ ទោះបីជាខ្ញុំមិនមែនជាកូនអ្នកមាន តែខ្ញុំមិនដែលគិតអីឡប់បែបនេះទេ ។ (ធារី និយាយតែម្នាក់ឯងនៅពេលនាងបានអានកាសែតព័ត៍មានមួយ និង ជាមួយទឹកមុខដែលងឿងឆ្ងល់នូវរឿងដែលមិនគួរអោយជឿបែបនេះ)
ធារី: មិនដឹងជាព័ត៍មានឆ្គួតឡប់អីទេ ឈប់មើលហើយ ប្រហែលជាអ្នកព័ត៍មានហ្នឹងចេះតែសរសេរដើម្បីអោយតែ គេចាប់អារម្មណ៍នឹងព័ត៍មានសម័យនេះទុកចិត្តមិនបានសោះ ។( គ្រាន់តែនិយាយចប់ភ្លាមស្រាប់តែមានខ្យល់មកពីណាក៏មិនដឹង មកប៉ះខ្លួនរបស់ធារី)
ធារី: ខ្យល់អីក៏ត្រជាក់ម្លេះ ខ្ញុំបានបិទបង្អួចអស់ហើយ តើខ្យល់មកតាមណា?កំពុងតែឆ្ងល់ស្រាប់តែកាត់ផ្ដាច់ទៅវិញដោយសារតែសម្លេងទូរស័ទ្ទរោទ៍ ធារី ក៏ ឈប់គិតពីរឿងនោះក៏ប្រញាប់ទៅលើកទូរស័ព្ទព្រោះតែជាលេខរបស់មនុស្សសំខាន់របស់ខ្លួន
ធារី: Hello បង
សីហា: រៀបចំខ្លួនរួចហើយ ឬនៅព្រះនាងតូចរបស់បង
ធារី: រួចហើយទេវបុត្ររបស់អូន
សីហា: ក៏សើច! អីចឹងចុះមកបងកំពុងចាំនៅខាងក្រោម
ធារី មិនបានដឹងនោះទេថាមានវិញ្ញាណដ៏គួរអោយខ្លាចមួយដែលតាមដាននាងជាប់រហូត រង់ចាំឱកាសមួយមកដល់ ធារី មិនដឹងថាមានរឿងដែលអាក្រក់គួរអោយខ្លាចដែលរង់ចាំនាងនោះទេ.....
វិសមកាលត្រូវបានបញ្ចប់
និស្សិតឆ្នាំទី២ទាំងអស់ក៏ត្រលប់មកសិក្សាដូចធម្មតាតែអ្វីដែលខុសប្លែកគឺ ធារី រៀនវេនយប់វិញ ដូចនេះ សីហា និង ធារី ក៏មិនបានរៀនជាមួយគ្នាទៀតដែរ
ដៃម្ខាងកាន់ទូរស័ព្ទ ដៃម្ខាងកាន់Milk cafe ដែលជាទំលាប់នាងដូចរាល់ដង ដើរសំដៅទៅកាន់ជណ្ដើរយន្ត ដល់កន្លែងទៅហើយបែរទៅជា……
ងងឹតម្លេះ ធារី និយាយបណ្ដើរដោយបើកពិលទូរស័ទ្ធដែលនាងកាន់នៅនឹងដៃបន្ដើរ ដាច់ភ្លើងអី
នៅពេលនេះ
ភ្លើងដាច់ធ្វើអោយ ធារី ត្រូវឡើងតាមជណ្ដើរធម្មតាដើម្បីទៅដល់ថ្នាក់របស់នាងដែលនៅជាន់ទី៣
ប៉ុន្តែជណ្ដើរហ្នឹងមិនដែលមាននរណាឡើងទេគឺដោយសារតែវានៅឯចុងនៃសាលាឯណោះ ខ្យល់ត្រជាក់
ហាក់ខុសពីធម្មតា សភាពនេះកាន់តែអាក្រក់ៗទៅសាលាដ៏ស្រស់ស្អាតតែបែរជាមើលទៅហាក់គួរ
អោយខ្លាច ធារី ដើរសំដៅទៅរកជណ្ដើរដើម្បីអោយឡើងទៅដល់ថ្នាក់របស់នាង តែនាងមិនដឹងទេថា ជណ្ដើរនោះជាកន្លែងដែលវិញ្ញាណអាក្រក់នោះស្ថិតនៅ ដែលកំពុងតែរង់ចាំនាង
សុខៗ ធារី ស្រាប់តែមានអារម្មណ៍ចំលែក ហាក់ដូចជាមានអ្វីមួយដែលសម្លឹងនាងពីទីងងឹត ធារី ជា
មនុស្សមិនចេះខ្លាចព្រោះនាងមករស់នៅឆ្ងាយពី ឳពុកម្ដាយ នាងយូរហើយតែស្រាប់តែភាពភ័យ
ខ្លាចដែរមិនធ្លាប់មានពីមុនមកក៏បានជ្រាបចូលក្នុងខ្លួននាងម្ដងបន្តិចៗ
ឈប់គិត ធារី ប្រឹងធ្វើយ៉ាងមិចអោយតែទៅដល់ថ្នាក់រៀនរបស់នាងកាន់តែលឿន
ជាន់ទីមួយ…ជាប់ទីពីរ…..ដល់ជាន់ទីបីហើយ ធារី រត់ឡើងបណ្ដើរនិយាយបណ្ដើរ
អារម្មណ៍ភ័យខ្លាចរៀបនឹងបាត់ទៅហើយបែរជា……..ហេតុអ្វីបន្ទាប់មានច្រើនម្លេះ មួយណាជាថ្នាក់របស់ខ្ញុំ ធារី ដើរមួយៗអស់រយះពេលជាយូរតែ ធារី នៅតែរកថ្នាក់របស់នាងមិនឃើញ នាងក៏សម្រេចចិត្តបើកទ្វារថ្នាក់គេផ្សេង តែបែរជាមិនមានមនុស្សទាល់តែសល់ ឃើញថាដូចមិនសូវស្រួល ធារី ក៏ សម្រេចចិត្តត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ប្រហែលជាមិនស្រួលមែនទែនហើយមើលទៅគឺ ធារី ចុះទៅជាន់ក្រោមហើយបែរជាមកនៅជាន់ទី៣ដដែល រៀបនឹង Call ទៅ សីហា ទៅហើយបែរជាអាក់ខានទៅវិញព្រោះតែ មានភ្លើងឡើងវិញ ពេលនោះ ធារី ចូលបន្ទប់ទឹកព្រោះនាងឈឺបត់ជើង រួចហើយ ធារី ក៏ឆ្លុះកញ្ចក់មើលសម្រស់ដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់នាង "Kill yourself" សម្លាប់ខ្លួនធារីនិយាយដោយភ្ញាក់ផ្អើលព្រោះថានៅសុខស្រាប់តែចេញពាក្យនេះមកពីណាក៏មិនដឹង បន្ទប់ទឹកស្រាប់តែដាច់ភ្លើង បន្ទាប់ទឹកដែលស្អាតប្រែទៅជាគគ្រេច ជាមួយនឹងសាកសពជាច្រើនដែលបានសម្លាប់ខ្លួនដោយចងក លេបថ្នាំ ចាក់សម្លាប់ខ្លួនឯង…….ស្រមោលខ្មៅមួយបានហោះទៅវិញទៅមកធារី ឃើញសភាពបែបនោះនាងក៏ស្រែករកជំនួយ តែហាក់ដូចជាគ្មានប្រយោជន៍សោះ ព្រោះតែសម្លេងរបស់នាងខ្សោយបន្តិចម្ដងៗរហូតនាងនិយាយលែងបាន ចង់រត់ក៏មិនរួចព្រោះតែជើងរបស់នាងបែរជាទន់ដោយសារតែភាពភ័យខ្លាច ចុចទូរស័ទ្ធដើម្បី Call ទៅ សីហា ព្រោះតែវាជាវីធីតែមួយគត់ មិនទាន់នឹងចុចទៅផង ស្រាប់តែ ទេ……ស្រមោលខ្មៅនោះស្រាប់តែចូលសន្ធឹតខ្លួនរបស់ធារី ចាប់ពីពេលនោះមកធារី ក៏​បានផ្លាស់ប្ដូរបន្តិចម្ដងៗចំណែកឯសីហាវិញគេរវល់ធ្វើការនិងសិក្សាពេកក៏មិនសូវជាបានចាប់អារម្មណ៍នូវទង្វើប្លែកៗរបស់ធារី
ទឹង! សម្លេងសារដែលផ្ញើរមកកាន់ទូរស័ព្ទរបស់សីហា ថ្ងៃស្អែក ម៉ោង១២ ខ្ញុំនឹងសម្លាប់ខ្លួន!
សីហា: (សើច) ក្មេងតូចរបស់បងម្នាក់នេះប៉ិនលេងសើចដល់ហើយ។ (និយាយហើយគេក៏បន្តធ្វើការរបស់គេទៀតព្រោះតែប៉ុន្មានថ្ងៃនេះការងារគេគឺមមាញឹកច្រើន ហើយគេគិតថា សង្សារបស់ខ្លួនគ្រាន់តែលេងសើចជាមួយគេប៉ុណ្ណោះ)
(មនុស្សដែលចង់សម្លាប់ខ្លួនគឺតែងតែបង្ហាញអ្នកផ្ទះគេអោយដឹង ដោយទង្វើ ឬ សម្ដី មុនពេលដែលគេរៀបនឹងទៅសម្លាប់ខ្លួនគេតែងតែបង្ហាញកាយវិការ ប្លែកៗ និង និយាយ ថាខ្ញុំទៅសម្លាប់ខ្លួន រឺ ក៏និយាយលាអ្នកផ្ទះរបស់ខ្លួន ព្រោះមានវិញ្ញាណមួយដែលបញ្ជាទៅលើពួកគេអោយទៅធ្វើអត្តឃាត ហើយភាគច្រើនអ្នកផ្ទះរបស់ពួកគឺមិនសូវជាចាប់អារម្មណ៍នោះទេ ដោយគិតចាវាជារឿងលេងសើច ព្រោះគិតថាពួកគេមិនគួរណាសម្លាប់ខ្លួនទេ ព្រោះគេមិនមានបញ្ហាអ្វីផង)
សម្លេងសើចដ៏គួរអោយខ្លាចជាមួយនឹងមុខដ៏ឃោរឃៅ សេចក្ដីស្លាប់ៗ ទីបំផុតគឺយើងមានឱកាសក្នុងការសម្លាប់នាង គ្មាននរណាម្នាក់មកជួយឯងបានទេ (គឺវិញ្ញាណនោះបាននិយាយ ) ធារីបានធ្វើអត្តឃាតដោយខ្លួនឯងទាំងដែលចិត្តនាងមិនចង់ ទឹកភ្នែកចាប់ផ្ដើមស្រក់ ខ្សែចាប់ផ្ដើមរឹតបំពង់ករបស់នាង រឹតតឹងទៅៗរហូតដល់នាងមិនអាចដកដង្ហើមបាន ភ្នែករបស់នាងចាប់ផ្ដើមបិទបន្ទិចម្ដងៗ……
សម្លេងទះដៃ……អបអរសាទរបស់មិត្តរួមការងាររបស់សីហា ដែលថ្ងៃនេះសីហាបានឡើងតួនាទី អ្វីដែលដែលពិសេសទៀតនោះគឺគេបានសន្សំលុយគ្រាប់សម្រាប់ចញ្ជៀនពេជ្រទុកជូនធារីនៅថ្ងៃខួបកំណើតនាង
ថ្ងៃស្អែកជាថ្ងៃខួបកំណើតរបស់ធារី សីហា​ រៀបចំខ្លួនយ៉ាងស្អាត និង ចញ្ជៀន
ពេជ្រជាកាដូរទុកសម្រាប់ធ្វើអោយនាងភ្ញាក់ផ្អើល
តែអ្វីៗខុសពីការគិត ក្រោយពី Call ទៅនាងមិនលើជាច្រើនដង សីហា ក៏ សម្រេចចិត្តទៅផ្ទះរបស់នាង​ហើយក៏ទំលុះទ្វាចូលទៅ
ធារី…..សីហាស្រែកទាំងភាពតក់ស្លុត ហេតុអ្វីបាន!......??? អ្វីៗបានហួសពេលបាត់ទៅហើយធារីបានបាត់បង់ជីវិតបាត់ទៅហើយ ក្រោយពីសម្លឹងមើលមុខសង្សារបស់ខ្លួនមួយសន្ទុះ សីហា ក៏ បីសពធារីឡើងទៅជាន់លើបង្អស់
ដល់ចំណុចនេះ តើលោកអ្នកគិតថាសីហានឹងធ្វើបែបណា? ប្រសិនជាអ្នកវិញតើអ្នកនឹងធ្វើបែបណា? បាត់បង់មនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់ស្មើរនឹងកែវភ្នែក ជាមនុស្សដំបូងដែលធ្វើអោយយើងអាចញញឹមបានទាំងដែលសីហាមិនដែលញញឹមម្ដងសោះ ជាមនុស្សម្នាក់ដែលតែងតែដោះស្រាយបញ្ហាជាមួយយើង លើកទឹកចិត្ត ជាមនុស្យដែលយើងចង់បង្កើតគ្រួសារជាមួយ ផ្លូវស្នេហាកំពុងតែរលូនបែបជាមកជួបរឿងបែបនេះឃើញមនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់ស្លាប់នៅនឹងមុខ ទោះជាហៅនាងយ៉ាងណាក៏នាងលែងឮ តើសីហាអាចទទួលយកបានទេ?មនុស្សប្រុសគល់ឈើម្នាក់ដែលមិនធ្លាប់ទទួលបានក្ដីស្រឡាញ់ពីនណារពីមុនសោះ ជីវិតធ្លាប់តែពោពេញទៅដោយភាពងងឹតប្រែជាមានពន្លឺដោយសារមាននារីម្នាក់ឈានចូលមកជីវិតរបស់ខ្លួន នៅសុខៗក៏ទៅបាត់ សូម្បីតែឱកាសជួបមុខលើកចុងក្រោយក៏មិនមានសូម្បីតែមួយនាទីក៏សីហាមិនចង់ឃ្លាតផង កុំថាឡើយមួយជីវិតនេះរស់គ្មាននាង អ្នកមិនដែលមានស្នេហាពិត ប្រាកដជាមិនយល់ទេថាអារម្មណ៍ពេលនេះពិបាកទ្រាំប៉ុនណា!
អារម្មណ៍លែងនៅនឹងខ្លួន ព្រលឹងហោះទៅបាត់​ បេះដូងដូចត្រូវគេចាក់រាប់រយកាំបិត សីហាពេលនេះនៅសល់តែសំបកកាយ ងើបឈរឡើងហើយក្ដាប់ដៃយ៉ាងណែន ផាំងៗ…សម្លេងវាយជញ្ជាំង
ជញ្ជាំងពណ៍សប្រែកាយទៅជាពណ៍ក្រហមឆ្អិនឆ្អៅ សីហាបន្ទោសខ្លួនឯងយ៉ាងខ្លាំងដែលមិនបានមើលថែធារីអោយបានដិតដល់
បើគ្មានអូនតើអោយបងរស់នៅបែបណា?(សីហានិយាយជាមួយសម្លេងយ៉ាងខ្សោយ)
យកដៃទៅអង្អែលមុខសង្សារបស់ខ្លួនថ្មមៗ ទឹកភ្នែកហូរស្រក់អស់ពីខ្លួន ដៃហូរឈាមចេញសរសៃរខំប្រឹងលុកហោប៉ាវទាញយកចញ្ជៀនទាំងញ័រដៃដើម្បីយកមកសូកចូលម្រាមដៃរបស់ធារី រួចថើបធារីជាលើកចុងក្រាយហើយពេលនោះមេឃក៏ស្រាប់តែភ្លៀង តើអូនរងារទេ?នេះជាពាក្យដែលបងតែងតែសួរអូននៅពេលភ្លៀងធ្លាក់ គ្មានបងអូនប្រាកដជារងារណាស់ហើយ តើអូនមាននឹកបងទេ?អូនចាំទេយើងបានធ្វើរឿងជាច្រើនជាមួយគ្នា សំលេងអូនដែលស្រែកហៅបងគឺនៅជាប់នឹងខួរក្បាលបងនៅឡើយ តើអោយបងរស់នៅគ្មានអូនបានដោយរបៀបណា?គ្មានអូនពិភពលោកនេះប្រែជាពណ៍ខ្មៅ បងមើលអ្វីមិនឃើញទេ គឺឃើញតែរូបអូនដែលញញឹមមកកាន់បង អូនហា៎លឺបងនិយាយទេគឺបងស្រឡាញ់
អូនខ្លាំងណាស់ គឺសីហាស្រឡាញ់តែធារីតែម្នាក់ទេនៅលោកនេះ ទោះជាមាននារីដែលល្អជាអូនក៏បងមិនស្រឡាញ់ អូនធ្លាប់សន្យាថានឹងមើលថែបងរហូត បងមិនអោយអូនក្បត់សន្យានោះទេ បុរសគល់ឈើម្នាក់នេះនឹងនៅក្បែរអូនរហូត (និយាយចប់សីហាក៏អោបសពធារីលោតពីលើជាន់ខ្ពស់នោះជាមួយគ្នា ពេលកំពុងធ្លាក់ទៅសីហាក៏និយាយអូនកុំបារម្មណ៍ពេលនេះបងនៅក្បែរអូនហើយ ជាមួយនឹងទឹកមុខញញឹម ដែលនៅក្នុងខួរក្បាលស្រមើស្រមៃឃើញអនុសាវរីយ៍ជាច្រើន……..)
ថ្ងៃស្អែកប៉ូលីសក៏ពិនិត្យមើលហេតុការណ៍នោះការស្លាប់របស់ពួកគេពិតជាមិនគួរអោយជឿតែបានឃើញពាក្យនៅលើជញ្ជាំង<ហេតុអ្វីសម្លាប់ខ្លួន?>
↜ ចប់↝
និពន្ធ by Admin Ha Back